VRT ziet het probleem
Begin december 2025 publiceert VRT een artikel over de problemen die veel Vlamingen ondervinden om betaalbaar te kunnen wonen. In het kort schrijven ze op hun webstek het volgende:
Het Jaarboek Armoede en Ongelijkheid toont aan dat betaalbaar wonen steeds moeilijker wordt, vooral voor mensen met een laag inkomen en eenoudergezinnen.
In Vlaanderen geeft 64 procent van de laagste inkomens meer dan 30 procent van hun inkomen uit aan huur, waardoor 78 procent onvoldoende geld overhoudt voor andere noodzakelijke uitgaven.
Eind 2024 stonden 187.874 kandidaten op de wachtlijst voor een sociale huurwoning. Dat is een stijging met 13 procent ten opzichte van 2021. Dat betekent dat slechts 1 op de 5 inkomensarme huishoudens een sociale woning kan huren.
In het artikel brengen ze kort het verhaal van Lisa die een tijd dakloos was en “sofasurfte” bij vrienden, ze hebben er zelfs een woord voor uitgevonden.
Hier kan je het hele artikel lezen.
Wij weten het al langer
Wat de media nu ontdekken, weten en ondervinden wij jammer genoeg al veel langer. Veel van de mensen die we met voedselpakketten helpen, veranderen regelmatig van woonplaats omdat ze geen stabiele woonst kunnen vinden en betalen.
Een half jaar geleden zijn we met Huizen van Vlaamse Solidariteit nog tussengekomen voor een alleenstaande moeder met vier kinderen die door een OCMW koudweg op straat gezet werd. Onze middelen zijn niet toereikend om mensen in zo’n situatie onder dak te brengen. We hebben de dringendste kosten met een renteloze kunnen helpen betalen maar ondanks beroep op OCMW, CAW en woonmaatschappij, zijn moeder en kinderen nog altijd aan het “sofasurfen” en is hun situatie ronduit schrijnend.
Nu we opnieuw onze eindejaarsactie opstarten, krijgen we in het beste geval berichtjes als: “Worden er nog voedselpakketten uigedeeld? Ik ben momenteel dakloos en woon in een garagebox in …” en zijn er in het slechtste geval mensen die we gewoon niet meer vinden.
Politiek loopt achter de feiten aan en heeft verkeerde prioriteiten
We kunnen daarbij alleen maar vaststellen dat de politiek achter de feiten aanloopt, véél te laat reageert op een probleem dat al jaren ettert en vooral de verkeerde prioriteiten heeft.
Ouders die hun eigen kinderen verwaarlozen om wildvreemden binnen te halen en te onderhouden, zijn onwaardige ouders. Geen zinnig mens zal dat betwisten. Hoe kunnen mensen het dan normaal vinden dat een overheid haar eigen bevolking verwaarloost of zelfs in de armoede duwt om massaal wildvreemden binnen te halen, te huisvesten en te onderhouden?
De politiek, het Netwerk tegen Armoede van het systeem en de media hebben het over het bouwen van bijkomende sociale woningen. Nu inderdaad een noodzakelijke maatregel maar die niet nodig of in elk geval veel minder kritisch was geweest als we de voorbije jaren niet honderdduizenden migranten hadden binnengehaald en als we meer hadden gedaan aan de armoede van ons eigen volk.
Zelfs nu nog verkwisten overheden handenvol geld aan asiel, migratie en ontwikkelingshulp. Er zijn zelfs gemeenten die een significant budget voorzien voor wat ze dan noemen “solidariteit met de ontwikkelingslanden in het Zuiden”. Dat terwijl Vlamingen de winter moeten doorbrengen op straat of in een onverwarmde garagebox en soms letterlijk voor hun overleven van liefdadigheid en voedselpakketten afhankelijk zijn. Waar blijft de solidariteit met hun eigen bevolking? Het eerste principe van hulpverlening is je eigen veiligheid waarborgen. Het wordt tijd dat onze overheden zorgen voor een minimaal welzijn van onze eigen mensen, vooraleer zich te bekommeren om de hele wereld.
Huizen van Vlaamse Solidariteit helpt
Tot onze overheden correct hun verantwoordelijkheid nemen, maken wij van Huizen van Vlaamse Solidariteit voor veel Vlamingen een verschil, zonder steun van overheidswege, zonder subsidies en vaak nog zelfs geboycot omdat we onvoldoende “diversiteit” promoten.
Je kan ons steunen met een bijdrage op rekeningnummer BE56 9792 3976 3288